Ze smutkiem zawiadamiamy, że 24 stycznia w Marsylii zmarł, w wieku 96 lat, prof. Bernard Barbier.
Bernard Barbier urodził się 4 maja 1927 r. W 1949 r. otrzymał agregadację z geografii,. Nauczał w Ecole Supérieure de Commerce w Marsylii (1958-1969). W październiku 1960 r. otrzymał nominację na stanowisko asystenta geografii na Faculté des Lettres w Aix-en-Provence. Od tego czasu zaczęła się Jego kariera uniwersytecka, która łączyła badania i nauczanie. Od 1992 r. był emerytowanym profesorem Uniwersytetu Prowansalskiego (Université de Provence). Jako przedmiot zainteresowań do swojej pracy habilitacyjnej (1969) wybrał studia nad miejską siecią osadniczą na obszarach górskich.
Ważną dziedziną Jego zainteresowań naukowych była rola miast w organizacji i zagospodarowaniu przestrzeni. W roku 1974 powierzono Mu przewodnictwo Komisji Geografii Miast Komitetu Narodowego Geografów Francuskich (CNFG). Funkcję pełnił do 1980 r. Głównym przedmiotem zainteresowań Profesora była geografia turyzmu. W 1980 r. w Tokio, na Kongresie Międzynarodowej Unii Geograficznej (UGI), prof. B. Barbier został wybrany przewodniczącym Komisji Geografii Turyzmu i Wypoczynku MUG. Funkcję tę pełnił do 1988 r. Obok środowiska prowansalskiego i alpejskiego zainteresował się krajami Maghrebu.
Obszarem, który studiował z pasją była Europa Środkowo-Wschodnia. Kraje wschodniej Europy odwiedził około 70 razy, z czego 35 razy w Polsce. Chcąc nawiązać naukowe związki z Polską i dobrze poznać kraj, zainicjował umowy z polskimi uniwersytetami i instytutami badawczymi (Uniwersytet Łódzki, IGiPZ PAN). Te dwie umowy, które trwały 20 lat, zaowocowały zarówno wymianą nauczycieli akademickich, jak również studentów, wspólnymi seminariami i publikacjami. Polscy geografowie mianowali Go w 1973 r. członkiem Honorowym Polskiego Towarzystwa Geograficznego, a Uniwersytet Łódzki nadał Mu w 1990 r. tytuł doktora honoris causa. Prof. B. Barbier został wybrany na członka Narodowego Komitetu Geografów Francuskich (1976-1984), co pozwoliło Mu uczestniczyć m.in. w przygotowaniu Kongresu Międzynarodowej Unii Geograficznej, w 1980 r. w Paryżu. Profesor zaprosił tam wielu Polaków, którzy przybyli mimo ogromnych trudności ekonomiczno-politycznych. Dzięki tej inicjatywie kilkunastu pracowników WGSR miało możliwość bezpośrednio zetknąć się z geografami ze świat i nawiązać kontakty, które owocowały przez dziesięciolecia.